Lobster

Μιά ταινία πολυμορφική
Σχεδόν σουρεαλιστική
Βαθαίνει σχεδόν όσο τη σκέφτεσαι..
Μία ιστορία αγάπης απλώνεται πάνω απο μια τερατώδη κοινωνία.
Μια φαντασιακή κοινωνία που στήνεται καρέ καρέ
Μια κοινωνία που μοιάζει τόσο πραγματική
Γεμάτη Φόβο
Έλεγχο
Κάστες
Ψεύτικες φιλίες
Ψεύτικες σχέσεις
Τιμωρητική
Γεμάτη κανονικότητες και παράλογους κανόνες
Μία κοινωνία που σε ωθεί στο να γίνεις..“ζώο”
και αν δεν μπορέσεις, αν αντισταθείς, αν πιστέψεις πως αξίζεις κάτι καλύτερο
Τοτε κυνικά σε μετατρέπει σε ζώο
που μοιάζει με κατάρα
Και με απελευθέρωση απο αυτόν τον κόσμο ταυτόχρονα
Που μοιάζει με μία γλυκιά παρουσιάση της θανατικής καταδίκης
Δεν δείχνει αίμα.
αλλα έχει τόσο που φοβάσαι να την ακουμπήσεις.

 

Οι εντός της, οι αποκοινωνικοποιημένοι, οι φυγάδες, οι περιπλανόμενοι
αφηγείται την καταπίεση.
Την καταπίεση και τον έρωτα.
την ιδέα της αντίδρασης και της αντίστασης μέσα απο αυτόν
Μέσα απο την ανάγκη για λίγη ελευθερία.
Αφηγείται πως ακόμα και η αντίδραση οταν στρεβλώνεται μοιάζει τόσο με την κοινωνία που την δημιούργησε.
Δεν γλιτώνεις αν ψάχνεις κάτι απόλυτο σε όποιο στρατόπεδο και αν βρίσκεσαι

 

Είναι μία ταινία απόδρασης.
Απόδρασης απο τα πάντα
Ένας μοναχικός δρόμος προς το απόλυτο
Και εδώ το απόλυτο είναι δυνατό,  τρυφερό, γεμάτο συμπόνια και ασταμάτητα παθιασμένο. Δεν έχει όρια ακόμα και μπροστά στην αυτοκαταστροφή των ηρώων του.
Ένα Κιουμπρικό ξενοδοχείο, ένα Ταρκοφσκικό δάσος, μία εξαιρετική σκηνοθεσία αντιθέσεων και ένα κλασσικο ευρωπαϊκό ερωτηματικό στο τέλος που θυμίζει πως η πορεία έχει το νόημα, όχι το τέλος.