“Η ανθρωπότητα δεν έχει ελπίδα να σωθεί, γιατί δεν θα σηκώσει τα μάτια της από τις οθόνες ώστε να αντιληφθεί τι γίνεται”
“Ένα έργο που θα είναι διαρκώς μπροστά από την εποχή του. Ένα έργο που θα είναι διαρκώς επίκαιρο. Ένα έργο που μας καλεί σε επανάσταση.” Αυτές ήταν οι πρώτες φράσεις των ηθοποιών που ενσάρκωναν στην πρώτη σκηνή ενίοτε τις σκέψεις του Ουίνστον Σμιθ (πρωταγωνιστή) και ενίοτε τις “δικές μας”, πριν εισέλθει για τα καλά η αστυνομία σκέψης στο χώρο. Μια παραστάση που για όσους έχετε διαβάσει το βιβλίο θα ικανοποιήσει τόσο την εικονοκλαστικότητα που σας προσέφερε αυτό όσο και την αίσθηση που σας δημιουργούσε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Continue Reading
